Cześć
Wiertarki ze stopą magnetyczną są coraz częściej wykorzystywane do wiercenia otworów w stali. Główną zaletą tych maszyn jest mała waga i możliwość wykonywania otworów o większych rozmiarach. W zakładzie pracy zazwyczaj dostępna jest wiertarka stołowa - ciężka i masywna - wiercenie otworów o większych rozmiarach nie nastręcza żadnego problemu. Natomiast podczas pracy w na wyjeździe jeżeli zajdzie potrzeba wykonania otworu w grubej stali o średnicy powyżej 14 mm. W takim wypadku wiertarka ręczna nie da rady. Wtedy rozwiązaniem jest wiertarka z stopą magnetyczną lub popularnie zwana wiertarką magnetyczną. Wiertarka magnetyczna ma dobre relację waga -mobilność do wielkości wykonywanych otworów. Z tego względu znajduje zastosowane w pracach przy konstrukcjach stalowych, instalacyjnych, stoczniowych, pracach przy wiaduktach, produkcji urządzeń dźwigowych, i innych robót montażowych w stali. Nie jest to maszyna do prac jednorazowych, można jej zastosowanie zaprojektować już w fazie projektowania, montażu instalacji w terenie. Podstawowym narzędziem używanym w wiertarkach magnetycznych - Wiertła trepanacyjne. Obszerna gama wierteł trepanacyjnych inaczej zwanych wiertłami koronowymi lub frezami trepanacyjnymi umożliwia wiercenie bez pilota w litej stali o znacznej grubości ( np 10 - 20 - 33 mm ) otworów o znacznych średnicach ( np. wiertło trepanacyjne 35mm , 54 mm , i większe). Jeszcze parę lat temu narzędzia te były drogie, dzisiaj ich cena i dostępność znacznie spadła. Info ze strony - http://narzedziamoje.pl/ Zwracam jeszcze uwagę na ich efektywność ściśle powiązaną z budową freza. Skrawanie odbywa się tylko na obrzeżach, natomiast środek pozostaje nienaruszony. Zmniejsza to zapotrzebowanie na moc, która wynosi 30% zapotrzebowania w porównaniu do wiertła krętego . Wynika to naturalnie z faktu mniejszej powierzchni skrawania. Przykładowo jeżeli wiertarka w swoich parametrach ma podaną maksymalną średnicę wiercenia 13 mm przy wiertłach krętych, to stosując frez trepanacyjny zakres zwiększy się do 28 i więcej. Zależy to oczywiście od mocy wiertarki, ale taka jest ogólna zasada. A dzieje się tak, gdyż rdzeń zostaje nienaruszony i nie potrzeba tracić energii i czasu na przerobienie go na wióry:) Zwiększy się także szybkość skrawania i co czasami ważne ilość wiórów. Ze względu na to, iż frez nie wymaga prowadzenia i jest stabilny, można używać go w miejscach nietypowych, na brzegach materiału, w pachwinach, lub w przypadku materiałów zachodzących na siebie . Kluczową sprawą jest tu oczywiście możliwość montażu stopy magnetycznej. Dodatkowo otwory wykonane za pomocą wiertła trepanacyjnego nie wymagają gratowania. Gładkość i precyzja wykonania bliższe są rozwiercaniu niż wierceniu. Mocowanie i podawanie chłodziwa. Frezy trepanacyjne mocowane są systemem Weldon ( droższe modele magnesówek mają dodatkowo gniazdo Morsea ). W większości modeli mocowanie wierteł trepanacyjnych w maszynie zapewniają specjalne uchwyty przemysłowe z wewnętrznym systemem chłodzenia. Montowany do wnętrza wypychacz, zwany czasami pilotem, wchodzi podczas wiercenia w uchwyt i uruchamia zawór płynu chłodzącego, przez który wlewa się ono do wnętrza wiertła. W zależności od typu uchwytu płyn chłodzący podawany jest z małej wewnętrznej komory lub z zewnętrznego zbiornika. Uchwyty z funkcją ciągłego podawania chłodziwa połączone z zewnętrznym zbiornikiem gwarantują pracę ciągłą, przy jednoczesnej, bezproblemowej kontroli chłodziwa, co dodatkowo zwiększa żywotność frezów i przyspiesza pracę. Podstawowe kryteria wyboru wiertarki to:
Krótko mówiąc główną ich zaletą jest: - Mobilność, - Możliwość wykonywania głębokich otworów. - Wykonanie otworów o dużej średnicy. - Niska cena frezów trepanacyjnych. Wada: - Stopa magnetyczna wymaga gładkiej, grubej powierzchni stalowej. To tyle pozdrawiam.
0 Komentarze
Dzień dobry
W wcześniejszych artykułach dotyczących stali nierdzewnej opisałem jej właściwościwości. Dzisiaj przedstawię zagadnienie oznakowania śrub i nakrętek ze stali A2 i A4. W trakcie wyboru śrub i nakrętek powinniśmy kierować się w głównej mierze ich parametrami, ale również wielkie znaczenie ma oznakowanie, gdyż informuje nas, o tym do jakich warunków przypisany jest konkretny stop stali nierdzewnej z którego zrobione są nasze nakrętki czy też śruby. Wszystkie śruby nierdzewne z łbem sześciokątnym i śruby z łbem okrągłym i gniazdem sześciokątnym o nominalnej średnicy gwintu wynoszącej 6mm lub więcej, powinny być wyraźnie oznakowane. Znakowanie to powinno zawierać gatunek stali i klasę wytrzymałości oraz znak identyfikacyjny producenta śruby. Inne typy śrub mogą być, pod warunkiem, że to tylko możliwe, znakowane w ten sam sposób i tylko na łbie. Uzupełniające znakowanie jest dozwolone, pod warunkiem jednak, iż nie będzie źródłem niejasności. Zaś w przypadku śrub dwustronnych dozwolone jest znakowanie na nie gwintowanej części śruby, ale w przypadku gdy nie jest to możliwe, pozwala się na znakowanie na nakrętkowym końcu śruby. Nakrętki znakowane są w formie nacięcia na jednej przestrzeni, gdy znajduje się na powierzchni nośnej nakrętki dopuszczalne jest jeszcze jedno dodatkowe znakowanie na boku nakrętki. Jedynym rodzajem śruby, jaki nie musi posiadać znakowania jest śruba bez łba z gwintem na całej długości, ale z doświadczenia wiem, że niektórzy producenci tego rodzaju śrub umieszczają odpowiednie oznaczenia, co ułątwia trafny zakup. Jak już pisałem, znakowanie ma bardzo duże znaczenie przy wyborze adekwatnych, do zadania, z jakim potrzebujemy się uporać, nakrętek i śrub. Należy zwracać szczególną uwagę na oznaczenie drukowaną literą A przy grupach i rodzajach stali, jako że dotyczy ich charakterystycznych własności i zastosowań. Pamiętajcie państwo o tym, gdy następnym razem będziecie wybierać śruby lub nakrętki ze stali nierdzewnej. |
AuthorWitam na moim blogu. Archives
Lipiec 2021
Categories
Wszystkie
|